اکسید سیلیسیم که با نام های سیلیس و سیلیکا (Silica) که رایج ترین نوع آن (SiO2) است ترکیبی شیمیایی است که به صورت خالص و یا به صورت ترکیب در کانی های سیلیکاته در مجموع ۹۰ درصد پوسته جامد زمین را تشکیل می دهند. سیلیس کانی غیرفلزی، سخت و بی رنگ تا سفید رنگ و یا خاکستری می باشد. سیلیس در انواع شکل های کریستالی و آمورف وجود دارد.
نام سیلیس Silicon از واژه لاتین (Silicis) به معنی (flint ) سنگ سخت، سنگ آتش زنه یا سنگ چخماق گرفته شده است. سیلیس در طبیعت به‌صورت آزاد یا به‌صورت ترکیب با سایر اکسیدها وجود دارد. اولین کاربردهای صنعتی سیلیس بلوری احتمالا مربوط به فعالیت‌های متالوژیکی و ساخت شیشه در چند هزار سال قبل از میلاد بوده و این موضوع در طول تاریخ ادامه داشته است.
نام سیلیس برای کلیه کانی هایی با فرمول عمومی SiO2 به کار برده می شود. ترکیب شیمیایی، و خواص فیزیکی سیلیس، تعیین کننده کیفیت و موارد مصرف آن در هر یک از صنایع مورد استفاده میباشد. هرچه درصد خلوص سیلیس بالاتر باشد میزان سختی آن بیشتر می باشد.
انواع سیلیس:
کاربرد سیلیس ممتاز: در شیشه سازی، لعاب، فرو سیلیس ، پشم شیشه، تصفیه آب، ماسه آکواریوم، سنگ مصنوعی
کاربرد سیلیس درجه یک: در ماسه ریخته گری، ساینده، دیرگداز، فیلترشنی و فیلتراسیون
کاربرد سیلیس درجه دو :سندبلاست، کارخانجات تولید سیمان و بتن سبک وغیره …
کاربرد سیلیس آمورف: نوعی از سیلیس است که ساختار آن در اثر حرارت بالا شکسته و بی شکل می شود و بر خلاف نوع متعارف بلور سیلیس ترد و نرم است. در صنایعی مانند تولید سیلیکا ژل، افزودنی برای بالا بردن مقاوم بتن ، ساخت فیبر نوری و غیره کاربرد دارند.
